Zasiedzenie w dobrej wierze – czym jest i jak wygrać sprawę o zasiedzenie?

Z zasiedzeniem ma się do czynienia w sytuacji, w której dana osoba zyskuje prawo do oficjalnego stania się właścicielem danej rzeczy. Nabycie obiektu może odbyć się po upływie trzydziestu lub dwudziestu lat. Warto wiedzieć, jakie dokumenty należy złożyć, by stać się właścicielem nieruchomości.

Czym jest zasiedzenie?

Zasiedzenie stanowi formę nabycia danego prawa wskutek upływu okresu. Jego podstawą jest posiadanie samoistne polegające na władaniu konkretnym dobrem jako właściciel, bez oficjalnego przypisania tej funkcji. Zasiedzenie odnosi się do praw związanych z władzą nad daną rzeczą. Jego przedmiotem nie są natomiast obiekty niemogące stać się własnością danej osoby. Zasiedzenie dotyczy zatem:

• służebności przesyłu,
• obciążenia gruntowego,
• użytkowania wieczystego,
• własności rzeczy ruchomej.

Zasiedzenie – ile lat?

Zgodnie z Kodeksem cywilnym okres potrzebny do zasiedzenia trwa dwadzieścia lat w przypadku posiadacza samoistnego w dobrej wierze. Przy złej wierze wymaga się natomiast upływu trzydziestu lat. Intencje danej osoby weryfikuje się na stan od momentu objęcia danej rzeczy. Warto zaznaczyć, że utrata dobrej wiary nie jest równoznaczna z pozbawieniem prawa do zasiedzenia. Chcąc stać się właścicielem rzeczy ruchomej, należy odczekać trzy lata. Zła wiara dyskwalifikuje daną osobę do nabycia nieruchomości. 

Zasiedzenie w dobrej wierze – co to znaczy?

Dobra wiara stanowi usprawiedliwione przekonanie, że dana osoba ma prawo stać się właścicielem konkretnej rzeczy. Domniemanie to bazuje na intencjach człowieka, a nie skutkach jego postępowania. Dobra lub zła wiary ustalana jest z uwzględnieniem stanu psychicznego odnoszącego się do wiedzy danej osoby na temat stosunku prawnego. Domniemania o intencjach są niezwykle ważne do orzecznictwa cywilnego. Brak ich ustalenia blokuje wszczęcie postępowania sądowego.

Zasiedzenie w złej wierze – co to znaczy?

Zła wiara to świadomość osoby, że nie może ona stać się właścicielem danej rzeczy. Ze zjawiskiem tym ma się również do czynienia w przypadku nie podjęcia odpowiednich kroków prawnych wymaganych do nabycia nieruchomości, gruntu itd.

Zasiedzenie gruntu dzierżawionego a w użytkowaniu wieczystym

Chcąc uzyskać zasiedzenie gruntu, trzeba wiedzieć w jakich sytuacjach jest to możliwe. W przypadku dzierżawienia gruntu, nie dochodzi do spełnienia jednego z warunków koniecznych do zasiedzenia, czyli posiadania samoistnego, ponieważ na mocy umowy dzierżawy, dzierżawca staje się posiadaczem zależnym.

Inaczej wygląda kwestia gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste. Jeśli prawo użytkowania wieczystego zostało już wcześniej ustanowione, można zasiedzieć poprzedniego użytkownika wieczystego. Co więcej, można to zrobić zarówno w dobrej, jak i złej wierze.

Zasiedzenie – jakie dokumenty?

Wniosek o uznanie zasiedzenia należy złożyć do Sądu Rejonowego znajdującego się w mieście, w którym jest położony obiekt stanowiący przedmiot własności. Prośbę tę może skierować posiadacz samoistny lub jego bliska rodzina. Wniosek powinien zawierać informacje dotyczące nieruchomości z uwzględnieniem numeru działki i Księgi Wieczystej. Muszą się w nim znaleźć także dane osób ubiegających się o przyznanie prawa do nabycia. Wymagane załączniki stanowią:

• wypis z rejestru gruntów,
• mapa geodezyjna,
• dane podatkowe wydane przez odpowiedni organ.

Konieczne jest również uiszczenie opłaty w wysokości 2000 zł.

Jak udowodnić zasiedzenie?

Chcąc wykazać podstawność ubiegania się o prawomocne nabycie nieruchomości, warto opisać, na czym polegało władanie obiektem, w jakich okolicznościach się ono rozpoczęło, ile czasu trwał ten proces i jaki był jego przebieg. Ubiegający się musi także udowodnić, że posiadanie trwało nieprzerwanie przez okres trzydziestu lub dwudziestu lat w zależności od intencji. W przypadku rzeczy ruchomej wymagana jest natomiast dobra wiara przez cały okres władania rzeczą. Ubiegający się musi również wykazać, że posiadanie samoistne było nieprzerwanym procesem.

Jak wygrać sprawę o zasiedzenie?

Chcąc wykazać zasadność dochodzenia swoich praw, warto skorzystać ze wsparcia profesjonalnej kancelarii. Dzięki specjaliście można bowiem uniknąć błędów w trakcie postępowania. Sąd, badając daną sprawę, uwzględnia przede wszystkim czas władania daną nieruchomością oraz okoliczności, w których nastąpiło jej nabycie. W przypadku procesów rozstrzygających sporne interesy stron, proces trwa nieco dłużej od standardowego postepowania.

Chcąc wykazać zasadność przesłanek o uznanie zasiedzenia, warto przedłożyć w sądzie dowody obejmujące opłaty za media, podatek nieruchomościowy i remonty. Wygranie sprawy umożliwią również zeznania świadków. Po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sąd wydaje orzeczenie potwierdzające zasiedzenie lub negujące prawo do jego uznania.

Czy można uniknąć postępowania sądowego?

Przepisy nie wskazują, że zasiedzenie uznaje się jedynie w przypadku pozytywnej decyzji sądu. Właścicielem danego obiektu zostaje się na mocy przepisów prawa i w wyniku upływu dwudziestu lub trzydziestu lat. Postępowanie jest przydatne dla osoby pragnącej uzyskać dokument potwierdzający nabycie danej rzeczy. W przypadku nieruchomości decyzja sądu pozwala na założenie księgi wieczystej lub dokonanie do niej wpisu. Jeśli dana osoba nie zdobyła pozytywnego orzeczenia, wówczas nie jest możliwe sprzedanie nieruchomości.

Proces o zasiedzenie – ile trwa?

Sąd powinien potwierdzić lub zanegować prawo do zasiedzenia obiektu po upływie trzech miesięcy od otrzymania wniosku wraz z załącznikami. Jeśli jednak w postępowaniu biorą udział strony o spornych interesach, czas ten może się wydłużyć. W przypadku niekorzystnej decyzji, przysługuje prawo do odwołania się.

Chcąc uzyskać prawo do zasiedzenia, warto pamiętać o złożeniu odpowiednich dokumentów. Należy również przedstawić czas i sposób władania nieruchomością lub rzeczą ruchomą. W przypadku wszelkich wątpliwości przydatna może okazać się pomoc prawnika.