Reasekuracja – istotne informacje

Odpowiedzialność ubezpieczyciela za zdarzenie wiąże się z koniecznością pokrycia roszczeń będących skutkiem zdarzenia ubezpieczeniowego. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela wobec podmiotu ubezpieczonego bywa bardzo szeroki i obejmuje wiele kategorii i przypadków zdarzeń. Rezerwa na wypłatę potencjalnych roszczeń powinna być zabezpieczona przez każde towarzystwo ubezpieczeniowe. Pomocnym narzędziem dla utrzymania stabilności finansowej przy jednoczesnym rozwoju koszyka produktów jest reasekuracja. 

 

Reasekuracja a dział w ryzyku 

Reasekuracja pozwala na scedowanie na inny zakład ubezpieczeń części odpowiedzialności w przypadku zdarzeń szkodowych. Scedowanie odpowiedzialności oznacza także przyznanie stosownego udziału innemu towarzystwu w kwocie składki ubezpieczeniowej. Umowy reasekuracyjne są często stosowane przez ubezpieczycieli obecnych na polskim rynku usług i produktów finansowych. 

 

Reasekuracja czynna oraz bierna – czym się różnią? 

Reasekuracja czynna jest pojęciem odnoszącym się do towarzystwa ubezpieczeniowego przyjmującego ryzyko. W fachowej literaturze można spotkać się z określeniem reasekuratora bądź cesjonariusza. W przypadku odstępowania ryzyka jest to reasekuracja bierna. Towarzystwo odstępujące część ryzyka ubezpieczeniowego to cedent albo reasekurorowany. 

 

Formy umowy reasekuracji między towarzystwami ubezpieczeniowymi

Zakres współdzielenia odpowiedzialności zależy od szczegółowych zapisów umowy reasekuracji.

Dokument może mieć formę umowy proporcjonalnej bądź nieproporcjonalnej.

Opcja umowy proporcjonalnej oznacza określenie procentowego udziału w odpowiedzialności, przy tym samym procencie udziału w przypadku pojawienia się zdarzenia ubezpieczeniowego – szkody. Umowa nieproporcjonalna obejmuje zupełnie inne kryterium. Jest nim wysokość szkody pojedynczej bądź łącznych szkód w okresie trwania polisy i niezależnie od ryzyka. 

Umowy reasekuracji przy kryterium formy zobowiązań to: 

• reasekuracja fakultatywna umowa,
• umowy obligatoryjne,
• umowy fakultatywno-obligatoryjne.

 

Zakres współpracy między towarzystwami

Zakres współpracy między towarzystwami jest zgodny z aktualnym porządkiem prawnym, ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa dla konsumentów produktów ubezpieczeniowych i dbałość o stabilność rynku ubezpieczeniowego.

Utrata zaufania do jednego z ubezpieczycieli przez klientów miałaby fatalne w skutkach konsekwencje dla całej branży. Rynki finansowe i ubezpieczeniowe opierają swoją działalność na budowaniu poczucia bezpieczeństwa i bezwzględnej uczciwości wobec konsumentów.

Oferowane produkty ubezpieczeniowe, będące formą ochrony posiadanego mienia bądź osoby, jedynie przy zapewnieniu stuprocentowego pokrycia ewentualnym roszczeń, mogą znaleźć odbiorców.

Reasekuracja jest formą zabezpieczenia zarówno dla ubezpieczonego, jak i ubezpieczyciela. Pozwala obu stronom na przeprowadzenie satysfakcjonującej transakcji z zachowaniem pełnych zasad bezpieczeństwa transakcyjnego.

Umowy reasekuracyjne są stosowane zarówno przez mniejszych, jak i potężnych graczy branży ubezpieczeniowej. Korzyści z umowy osiąga nie tylko cedent, ale i cesjonariusz. W przypadku umów fakultatywnych towarzystwo swobodnie decyduje czy i jakie ryzyka przekazuje, umowy obligatoryjne natomiast nie pozwalają na dobrowolność, mają charakter obowiązkowy. 

 

Zalety reasekuracji

Zalety reasekuracji to głównie:

• Poczucie bezpieczeństwa ubezpieczonego i gwarancja wypłaty dla klienta nawet w przypadku wysokiej kwoty roszczeń.
• Szansa na rozwój portfela klientów dla mniejszych towarzystw ubezpieczeniowych.
• Możliwość zachowania przez ubezpieczycieli płynności finansowej w przypadku szkód o ponadnormatywnej wartości.
• Dbałość o jakość proponowanych produktów ubezpieczeniowych i możliwość ich rozwoju oraz poszerzania oferty.
• Zapewnienie stabilności finansowej na rynku towarzystw ubezpieczeniowych. 
• Możliwość zabezpieczenia maszyn/działalności/pojazdów w przypadku wysokiej wartości posiadanego mienia przez ubezpieczonego.